Nie bój się żyć, czyli kilka moich prawd o świecie

Nie bój się żyć. Życie jest za krótkie żeby się bać. A jego największy paradoks polega na tym, że dopiero w obliczu śmierci zaczynamy żyć naprawdę. Zaczynamy widzieć czym jest prawdziwe życie i co jest w nim najważniejsze.

Nie trać czasu na ludzi, którzy nie są tego warci. Czas to najcenniejsze co masz więc podaruj go tym, którzy na to zasługują. Nie marnuj też czasu na drobne zmartwienia i sprawy, które po dłuższym zastanowieniu są zupełnie nieważne. Nie martw się problemami, których nie ma. Będziesz się nimi martwił, kiedy się pojawią. Bo jak można rozwiązać coś, co jeszcze nie istnieje? No właśnie.

Pozwalaj sobie na spełnianie marzeń i życzenia, które spełnisz sam bez pomocy spadających gwiazd. Nie bój się wygłupić. Każdy z nas to robi. Tylko w większości przypadków, nie wiemy kiedy to robimy. Dlatego przewidujemy potencjalne sytuacje, które mogą nastąpić i stresujemy się żeby nie wypaść “głupio”. Ale czy to ważne? Najważniejsze jest to, że ludzie, którym na nas zależy, będą nas kochać bez względu na to jak wielkimi wariatami jesteśmy i jak bardzo się wygłupimy.

Doceniaj to, co masz i kogo masz obok. Zarówno w trudnych jak i szczęśliwych chwilach. Nie bój się prosić o pomoc i ciągnij w górę ze wszystkich sił ludzi, którzy poszli za Tobą w ogień. Oni są warci wszystkiego. Tworzycie razem swoje życie, wspomnienia i kreujecie razem marzenia.

Nie daj się zwieźć złudnym teoriom, że ludzie, którzy Cię kochają, nigdy Cię nie zranią. Zranią wiele razy, ale największą i zarazem najtrudniejszą sztuką jest wybaczanie.

Nadal niewiele wiem o życiu, ale wiem, że jego istotą jest wdzięczność, wybaczanie i miłość.

Aleksandra Steć

Fot. Magdalena Zielińska